آرش یک فرشته بود...
آرش یک فرشته بود... معجزه ها هم گاهی مقابل فرشته ها کم می آورند برای اتفاق افتادن سارا...
پرسیدی چرا خدا دعاهایت را قبول نکرد
ازم ناراحت بودی که بهت دروغ گفته ام که خدا دعای بچه ها رو قبول می کنه
نگران بی بابا و مامان بودن آرش کوچولو تو بهشت شدی...
که اون یه بچه است و اونجا هیچ کسو نمیشناسه
داد زدی جیغ کشیدی گریه کردی که آرش رو اینقدر کم دیده بودی...
باورت نمیشد چون زن دایی بهت گفته بود حال آرش خوبه...
و بارها و بارها پرسیدی چرا
نمیدونستم چجوری گریه تو بند بیارم
نمیتونستم قانعت کنم که رفتن آرش پیش خدا دلیل مهربون نبودن او نیست
جواب سوالایی که میپرسیدی سخت ...خیلی سخت بود
و بعد اون همه بی تابی و سوال و گریه تموم شد
و رفتی سراغ بازی ها و شیطنت ها و رویا های رنگارنگت ...
و تا دیروز که درست 26 روز از کوچ آرش گذشت در موردش نگفتی و نپرسیدی
و دیروز فقط گفتی دلت برای کسی خیلی تنگ شده ...
خیلی تلخه که آرش کوچولوی ناز و خوشگل رو از دست دادیم...
و خیلی سخته برای مامی که تلخی احساسش رو از تو و ذهن تر و تازه و شادابت دور نگه داره
روزهای پر از غم که مامی بین یه اندوه بزرگ و تموم نشدنی و وجود تو که یه دنیا انرژی و سرزندگی هستی دست و پا می زنه ...
و امیدواره و فقط امیدواره که سایه غصه های مامی دنیای قشنگت رو غبار آلود نکرده باشه..
و از ته ته ته دلش امیدواره و دعا می کنه که فراموش کردن آرش برای تو فقط در ظاهر نباشه
چون از یاد بردن غم ها و تلخی ها و روزهای سخت اساس زندگی سالمه و مامی جز این چیزی برات نمی خواد...
